زندگی سخت ساده است! خطر کن! وارد بازی شو! چه چیزی را از دست میدهی؟ با دست های تهی آمده ایم، و با دست های تهی خواهیم رفت. فرصتی بسیار کوتاه به ما داده اند، تا سرزنده باشیم، تا ترانه ای زیبا بخوانیم و فرصت به پایان خواهد رسید.. آری! اینگونه است که هر لحظه غنیمتی است
جرات کنید راست و حقیقی باشید، جرات کنید زشت باشید اگر موسیقی بد را دوست دارید رک و راست بگویید. خود را همان که هستید نشان دهید این بزک تهوع انگیز دورویی و دوپهلویی را از چهره روح خود بزدایید، با آب فراوان بشویید.. /ژان کریستف/رومن لومان
پدر: درباره تو پسرم، اما مهمتر از آنچه مي نويسم، مدادي است که با آن مينويسم. ميخواهم وقتي بزرگ شدي، مثل اين مداد بشوي. پسرک با تعجب به مداد نگاهکرد و چيزخاصي در آن نديدو گفت:
-اما اين هم مثل بقيه مداد هايي است که ديده ام ! پدرگفت: بستگي دارد چطور به آن نگاه کني، در اين مداد پنج صفت هست که اگر بهدستشان بياوري ، براي تمام عمرت به آرامش مي رسي : صفت اول: ميتواني کارهاي بزرگ کني، اما هرگزنبايد فراموش کني که دستي وجود دارد که هر حرکت تورا هدايت مي کند. اسم اين دست،خداست، او هميشه بايد تو را در مسير اراده اش حرکتدهد. صفتدوم: بايد گاهي از آنچه مي نويسي دست بکشي واز مداد تراش استفاده کني. اين باعث مي شود مداد کمي رنج بکشد اما آخر کار، نوکش تيزتر مي شود (و اثري که از خود به جا مي گذارد ظريف تر و باريک تر) پس بدان که بايدرنج هايي را تحمل کني، چرا که اين رنج باعث مي شود انسان بهتري شوي. صفت سوم: مداد هميشه اجازه مي دهد براي پاک کردن يک اشتباه، از پاک کن استفاده کنيم. بدان که تصحيح يک کار خطا، کار بدي نيست،در واقع براي اينکه خودت را در مسير درستنگهداري، مهم است. صفت چهارم: چوب يا شکل خارجي مداد مهم نيست،زغالي اهميتدارد که داخل چوب است. پس هميشهمراقبباش درونت چه خبر است.
و سر انجام پنجمين صفت مداد: هميشه اثري ازخود به جا مي گذارد. پس بدان هر کاریکه در زندگي ات مي کني، ردي به جا مي گذاری و سعي کن نسبت به هر کار ، هشيار باشيوبداني چه مي کني
پیرمردی ضعیف و رنجور تصمیم گرفت با پسر و عروس و نوه ی چهارساله ش زندگی کند . دستان پیرمرد می لرزید و چشمانش تار شده بود و گام هایش مردد و لرزان بود. اعضای خانواده هر شب برای خوردن شام دور هم جمع می شدند .اما دستان لرزان پدر بزرگ و ضعف جسمانیش خوردن غذا را برایش مشکل می ساخت ... نخود فرنگی ها از توی قاشق قل می خوردند و روی زمین می ریختند یا وقتی لیوان را می گرفت شیر از داخل آن روی زمین می ریخت پسر و عروسش از آن همه ریخت وپاش کلافه شده بودند. پسر گفت باید فکری برای پدر کرد به قدر کافی ریختن شیر و غذا خوردن پر سر و صدا و ریختن غذا بر روی زمین را تحمل کرده ام .. پس زن و شوهر برای پیرمرد در گوشه ای از اتاق میز کوچکی قرار دادند ... در آنجا پیرمرد تنها یی غذایش را می خورد در حالیکه سایر اعضای خانواده سر میز از غذا خوردنشان لذت می بردند.
از انجا که پیرمرد یکی دو ظرف را شکسته بود حالا در کاسه ای چوبی به او غذا می دادند. گهگاه آنها که چشمشان به پیرمرد می افتاد متوجه می شدند همچنان که در تنهایی غذا می خورد چشمانش پر از اشک است . اما چیزی که این پسر و عروس به زبان می آوردند تذکرهای تند و گزنده بود. که موقع افتادن چنگال یا ریختن غذا به او می دادند اما کودک چهارساله شان در سکوت شاهد تمام رفتارها بود . یک شب قبل از شام مرد جوان پسرش را سرگرم بازی با تکه های چوبی دیدکه روی زمین ریخته بود . پس با مهربانی از او پرسید چی میسازی پسر عزیزم ؟
پسرک با ملایمت جواب داد یک کاسه ی چوبی تا وقتی بزرگ شدم با اون به تو و مامان غذا بدهم ؟،بعد لبخندی زد و به کارش ادامه داد....
به گورستان گذر کردم کم و بیش/بدیدم حال دولتمند و درویش/نه درویشی به خاکی بی کفن ماند/نه دولتمند برد از یک کفن بیش/خاک شد هر که در این خاک زیست/خاک چه داند که در این خاک کیست/سر انجام که باید از این خاک رفت/خوشا آنکه پاک آمد و پاک رفت.
اگر میدانستید، یک محکوم به مرگ، چقدر در آرزوی بازگشت به زندگی است، آنگاه قدر روزهایی را که با غم و اندوه و نگرانی و بدخلقی می‌گذرانید، میدانستید.
تا کی غم آن خورم که دارم یا نه/وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه/پر کن قدح باده که معلوم نیست/کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه.
بیا تا قدر یکدیگر بدانیمکه تا ناگه ز یکدیگر نمانیم
دو دوست با پای پیاده از جاده ای در بیابان عبور میکردند.
بین راه سرموضوعی اختلاف پیدا کردند و به مشاجره پرداختند.
یکی از آنها از سر خشم؛بر چهره دیگری سیلی زد.دوستی که سیلی خورده بود؛ سخت آزرده شد ولی بدون آنکه چیزی بگوید، روی شنهای بیابان نوشت: امروز… بهترین دوست من بر چهره ام سیلی زد.
آن دو کنار یکدیگر به راه خود ادامه دادند تا به یک آبادی رسیدند.
تصمیم گرفتند قدری آنجا بمانند و کنار برکه آب استراحت کنند.ناگهان شخصی که سیلی خورده بود؛ لغزید و در آب افتاد تا جایی که نزدیک بود غرق شود که دوستش به کمکش شتافت و او را نجات داد.
بعد از آنکه از غرق شدن نجات یافت؛ بر روی صخره ای سنگی این جمله را حک کرد: امروز بهترین دوستم جان مرا نجات داد.دوستش با تعجب پرسید: بعد از آنکه من با سیلی ترا آزردم؛ تو آن جمله راروی شنهای بیابان نوشتی ولی حالا این جمله را روی تخته سنگ حک میکنی؟!
دیگری لبخند زد و گفت: وقتی کسی ما را آزار میدهد؛ باید روی شنهای صحرابنویسیم تا بادهای بخشش؛ آن را پاک کنند ولی وقتی کسی محبتی در حق مامیکند باید آن را روی سنگ حک کنیم تا هیچ بادی نتواند آن را از یادها ببرد.
گشاده دست باش، جاري باش، كمك كن (مثل رود( باشفقت و مهربان باش (مثل خورشيد( اگركسياشتباه كرد آن رابه پوشان (مثل شب( وقتي عصباني شدي خاموش باش (مثل مرگ( متواضع باش و كِبر نداشته باش (مثل خاك( بخشش و عفو داشته باش (مثل دريا( اگر مي‌خواهي ديگران خوب باشند خودت خوب باش)مثل آينه(
انسانهای قوی می دانند چگونه به زندگی شان نظم دهند . حتی زمانی که اشک در چشمانشان حلقه می زند همچنان با لبخندی روی لب می گویند "من خوب هستم"
غـم را خـدا نـیـافـریـد ، انـسـان آفـریـد
.امـا انـسـان ها ، زشـتـی هـا را خـلـق کـردند
و امـروز پـژواک گـذشـتـه خـویـش را مـلاقـات مـی کـنـنـد.بـه اعـتـقـاد
خدا رو به خـاطـر پـاکـی و زیـبـائـیـهـاش بـپـرسـت نـه بـرای مـنـافـعـت
و آخر این که
در برابر مخلوقات زنده خدا ( انسان – حـیـوان – گیاه ) احساس مسـئـولیت کن و اگه میـتـونی پشت و پناهـشون باش و بدون که همه اونها شدیدا تشنه محبت تو هستند.
در روزگاری که خنده ی مردم اززمین خوردن توست، پس برخیز تا چنین مردمی بگریند ...
.
. درصد کمی از انسانها نودسال زندگی می کنند مابقی یک سال را نود بار تکرار می کنند
.
.. نصفاشباهاتمان ناشی از این است که وقتی باید فکر کنیم، احساس می کنیم و وقتی کهباید احساس کنیم، فکر می کنیم
.
. سر آخر، چیزی که بهحساب می آید تعداد سالهای زندگی شما نیست بلکه زندگی ای است که در آن سالها کردهاید
.
. همیشه در زندگیت جوری زندگی کن که
"ای کاش" تکیه کلامپیریت نشود
.
. چه داروی تلخی است وفاداری به خائن، صداقت با دروغگو، ومهربانی با سنگدل ...
.
. مشکلات امروز تو برایامروز کافی ست، مشکلات فردا را به امروز اضافه نکن ...
مامور مرزی میپرسد : « در کیسه ها چه داری؟». او میگوید «شن»
مامور او را از دوچرخه پیاده میکند و چون به او مشکوک بود ، یک شبانه روز او را بازداشت میکند ، ولی پس از بازرسی فراوان ، واقعاً جز شن چیز دیگری نمییابد.
بنابراین به او اجازه عبور میدهد.
هفته بعد دوباره سر و کله همان شخص پیدا میشود و مشکوک بودن و بقیه ماجرا...
این موضوع به مدت سه سال هر هفته یک بار تکرار میشود و پس از آن مرد دیگر در مرز دیده نمیشود.
یک روز آن مامور در شهر او را میبیند و پس از سلام و احوال پرسی ، به او میگوید : من هنوز هم به تو مشکوکم و میدانم که در کار قاچاق بودی ، راستش را بگو چه چیزی را از مرز رد میکردی؟
قاچاقچی میگوید : دوچرخه!
بعضی وقت ها موضوعات فرعی ما را به کلی از موضوعات اصلی غافل میکند.
در فرهنگ ژاپنی مفهومی به اسم گناه وجود ندارد و مردم با این مفهوم هیچگونه آشنایی ندارند ... تنها مفهوم بازدارنده در آنجا شرمندگیه و واسه همینه که اگرکسی که به درستی کارش رو انجام نمیده پیش مردم شرمنده میشه حتی ممکنه به راحتی دست به خودکشی بزنه چون دیگه چیزی واسه از دست دادن نداره ... شرمندگی یک مفهوم زمینیه و گناه مفهومی آسمانی... شرمندگی میان شما و مردم اطرافتون هست که همیشه می بینیشون ولی گناه بین شما و خداییست که هرگز اون رو ندیدید........
بعد از آنکه خواندیم که چطور وقتی برق شهر قطع شد مردم داخل سوپر مارکتها و فروشگاههای بزرگ به آرامی و در تاریکی همه چیزهایی را که در سبد خریدشان قرار داده بودند سر جایشان برگرداندند و به آرامی از فروشگاهها خارج شدند.!
چیزی نگذشت که تمیزی و نظم کمپهای مردم سیلزده که توی ورزشگاههای شهر بنا شده بود توجه همه را جلب کرد ، بعد دیدیم که مسئولان شهر جلوی مردم سجده میکنند و معذرت میخواهند بخاطر اینکه سونامی شده و ما نتوانستیم بهتر از این از شما مراقبت کنیم.
چیزی نگذشت که عکس مدارس صحرایی شهر فوکوشیما منتشر شد ! با نهایت شرمندگی سالن ورزشی رو پارتیشن زده بودند و بصورت کلاسهای مجزا با حداکثر ۱۵ دانش آموز در آورده بودند . نکته اش هم اینکه همه کلاسها یه ال سی دی ۳۲ اینچی داشت. وزیر آموش و پرورششان هم توی رسانه ها ضمن کلی عذر خواهی قول داد که بزودی حداقل امکانات را برای دانش آموزان مهیا خواهد کرد. یعنی این چیزها را تازه زیر حداقل میدانند! محاسبه کنید حداکثر را. چند روز قبل هم مطلع شدیم که پیرمردهای ژاپنی سپاه مهندسین پیر تشکیل داده اند و داوطلب اینکه بروند فوکوشیما و در مهار نیروگاه کمک کنند تا جوانترها در معرض تشعشعات نیروگاه و مرگ قرار نگیرند! چرا؟ چون نسبت به جوانها کمتر از عمرشان باقی مانده و اثرات ناگوار رادیواکتیو زمان کمتری در کشورشان باقی خواهد ماند و خودشان هم زمان کمتری رنج و دردش را تحمل خواهند کرد! همینقدر منطقی و بشر دوستانه. همچنین سخنگوی پلیس ژاپن اعلام کرد مردم و داوطلبان همچنان کیف پولهای پیدا شده را تحویل میدهند و تا کنون ۹۶ درصد مبالغ پیدا شده، به صاحبانشان بازگردانده شده است.
برای بالا رفتن فرهنگ یک ملت و جامعه، هر کسی باید اول از خودش شروع کنه!!!
خودت رو دوست داشته باش. برای خودت دعا کن!
هرچند وقت یکبار قلبت را به فرشته ها نشان بده و از آنها بخواه قلبت را معاینه کنند.
که به اندازه ی کافی ذخیره شادمانی در قلبت داری یا نه!!
اگر ذخیره ی شادمانی هایت دارد تمام می شود ، پشت پنجره برو و به آسمان نگاه کن. آنقدر منتظر بمان و به آسمان نگاه کن تا بالاخره خداوند به تو نگاه کند
آن وقت صدایش کن؛
به نام صدایش کن؛
او حتماً برمی گردد و به تو نگاه می کند و از تو میپرسد که چه می خواهی؟؟!
تو صریح و ساده و رک بگو.
از او بخواه به توسعادت، نفس، خدمت، گذشت، قدم زدن، کوه، سنگ، دریا، شعر، درخت... تاب، بستنی، سجاده، اشک، حوض، شنا، راه، توپ، دوچرخه، آلبالو، لبخند، دویدن و ... عشق... بدهد.
و
دیگران را فراموش نکن
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی ...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند ...
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز.
نظر گاندی در مورد هفت چیزی که بدون هفت چیز دیگر خطرناک هستند:
ثروت بدون زحمت
دانش بدون شخصیت
علم بدون انسانیت
سیاست بدون شرافت
لذت بدون وجدان
تجارت بدون اخلاق
و عبادت بدون ایثار
این هفت مورد را گاندی تنها چند روز پیش از مرگش بر روی یک تکه کاغذ نوشت و به نوه اش داد. اعتقاد بر این است که وی این موارد را در جست و جوی خود برای یافتن ریشه های خشونت شناسایی کرد. در نظر گرفتن این موارد، بهترین راه جلوگیری از بروز خشونت در یک فرد و یا جامعه است.
مردي صبح از خواب بيدار شد و ديد تبرش ناپديد شده . شك كرد كه همسايه اش آن را دزديده باشد ، براي همين ، تمام روز اور ا زير نظر گرفت.
متوجه شد كه همسايه اش در دزدي مهارت دارد ، مثل يك دزد راه مي رود ، مثل دزدي كه مي خواهد چيزي را پنهان كند ، پچ پچ مي كند ،آن قدر از شكش مطمئن شد كه تصميم گرفت به خانه برگردد ، لباسش را عوض كند ، نزد قاضي برود و شكايت كند .
اما همين كه وارد خانه شد ، تبرش را پيدا كرد . زنش آن را جابه جا كرده بود. مرد از خانه بيرون رفت و دوباره همسايه اش را زير نظر گرفت و دريافت كه او مثل يك آدم شريف راه مي رود ، حرف مي زند ، و رفتار مي كند .
همیشه این نکته را به یاد داشته باشید که
ما انسانها در هر موقعیتی معمولا آن چیزی را می بینیم که دوست داریم
همه کسانی که با تو می‌خندند دوستان تو نیستند. ضرب المثل آلمانی چیزی در جهان بهتر از دوست واقعی نیست.آکویناس در دوستی درنگ کن، اما وقتی دوست شدی ثابت قدم وپایدار باش. سقراط برای آنکه همواره دوستان‌مان را نگاه داریم بهتراست همواره فاصله و بازه‌ای میان خود و آنها داشته باشیم.ارد بزرگ دوستان عبارت از خانواده‌ای هستند که انسان اعضایآن را به اختیار خود انتخاب کرده است. آلفونس کار هیچ دوستی بهتر از تنهایی، برای اهل اندیشهنیست.ارد بزرگ اگر سزاوار آن است که دوست با جزر زندگی‌ات آشناشود، بگذار تا با مد آن نیز آشنا گردد، زیرا چه امیدی است به دوستی که میخواهیدرکنارش باشی، تنها برای ساعات و یا قلمرو مشخصی؟جبران خلیل جبران
همه محبتترا به پای دوستت بريز ولی همه اسرارت را در اختيار او نگذار. حضرت علی (ع اگر می‌خواهید دشمنان خود را تنبیه کنید، بهدوستان خود نیکی کنید.کوروش بزرگ ابله‌ترین دوستان ما، خطرناک‌ترین دشمنان همهستند. سقراط پرسیدم دوست بهتر است یا برادر؟ گفت دوست برادریاست که انسان مطابق میل خود انتخاب میکند.امیل فاگو خدایا! مرا از دوستانم محافظت بفرما. چون میدانمچگونه خویشتن را در مقابل دشمنانم حفظ کنم! ولتر دوستان فراوان نشان دهنده کامیابی در زندگی نیست،بلکه نشان نابودی زمان، به گونه‌ای گسترده است.ارد بزرگ آن که از دشمن داشتن می‌ترسد، هرگز دوست واقعینخواهد داشت. هزلت دوست مثل پول، بدست آوردنش از نگه داشتنش آسانتراست.باتلر دوستان را در خلوت توبیخ کن و در ملاءعام تحسین. اسکاروایلد بعضی‌ها طوری هستند که دوستان‌شان هر قدر از آنهاپایینتر باشند بیشتر دوست‌شان دارند.چترفیلد
*به نور نگاه كن ، سايه ها پشت سرت خواهند بود.
*كسي كه سوال مي پرسد چند دقيقه احمق است اما كسي كه سوال نمي پرسد براي هميشهاحمق است.
*زياد زيستن آرزوي همه است اما خوش زيستن آرمان يك عده معدود.
*ارزشهر كس به اندازه ي چيزي است كه به دنبالش است.
* اگر تمام شب را براي از دست دادنخورشيد اشك بريزي لذت ديدن ستاره ها را از دست مي دهي .
میدانید...؟
*شرکتي در تايوان بشقابهاي قابل خوردن از گندم توليد ميکند
*موز حاوي ماده شيميايي طبيعي است که فرد را خوشحال ميکند
*پوست بادام هندي داراي روغني است که براي پوست بسيار آزاردهنده است
*پرطرفدارترين تنقلات در آمريکا، چيپس است
*کوکاکولا اولين نوشيدني است که در فضا مصرف شد
*هر ۲۸گرم شکلات شيري حاوي ۶ميلي گرم کافئين است
*افراد سيگاري نسبت به غير سيگاريها، قند بيشتري مصرف ميکنند
*باکتري عامل پوسيدگي دندان، آکنه، سل و جذام از طريق مصرف بادام هندي قابل درمان است
*در جهان مرگ و مير افراد به علت افتادن نارگيل روي سر نسبت به حمله کوسه به انسان بيشتر است. سالانه حدود ۱۵۰نفر بر اثر اين حادثه جان خود را از دست ميدهند
بایدش نالیدن ...
من نپرسیدم هیچ که پس از این ز چه رو نتوان خندیدن
نتوان فارغ و دلرسته زغم همه شادی دیدن
هر زمان بال گشادن سر هر بام که شد خوابیدن
من نپرسیدم هیچ، هیچکس نیز هیچ نگفت
نوجوانی سپری گشت به بازی، به فراغت، به نشاط
فارغ از نیک و بد و مرگ و حیات
همه گفتند کنون جوان است هنوز
بگذارید جوانی بکند
بهره از عمر برد، کامرانی بکند
بگذارید که خوش باشد و مست
بعد از این باز مرا عمری هست؟
یک نفر بانگ برآورد که او اکنون باید فکر فردا بکند
دیگری آوا داد که چو فردا بشود فکر فردا بکند
سومی گفت همانگونه که دیروزش رفت، بگذرد امروزش همچنین فردایش
بعد از این باز نفهمیدم من، که به چه سان دی بگذشت
آنهمه قدرت و نیروی عظیم به چه ها مصرف گشت
نه تفکر نه تعمق و نه اندیشه دمی عمر بگذشت به بیحاصلی و دمی
چه توانی که ز کف دادم مفت
من نفهمیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت
مدت عهد شباب می توانست مرا تا به خدا پیش برد
لیک بیهوده تلف گشت جوانی هیهات
آن کسانی که نمی دانستند جوانی یعنی چه راهنمایم بودند
که دائم فکر خوردن باشم
فکر گشتن باشم
فکر تامین معاش، فکر یک زندگی بی جنجال فکر همسر باشم
کس مرا هیچ نگفت زندگی خوردن نیست
زندگی ثروت نیست
زندگی داشتن همسر نیست
زندگی فکر خود بودن و غافل ز جهان نیست
حال فهمیدم هدف زیستن این است رفیق:
من شدم خلق که با عزمی جزم پای بند هواها گسلم
پای در راه حقایق بنهم
با دلی آسوده فارغ از شهوت و آز و حسد و کینه و بخل
مملو از عشق و جوانمردی و زهد در ره کشف حقایق کوشم
شربت جرات و امید و شهامت نوشم
زره جنگ برای بد و ناحق پوشم
شمع راه دیگران گردم و با شعله خویش
ره نمایم به همه گر چه سرا پا سوزم
من شدم خلق که مثمر باشم نه چنین زاید و بی جوش و خروش
عمر بر باد و به حسرت خاموش
ای صد افسوس که چون عمر گذشت معنی اش فهمیدم
که این سه روز از عمر به چه ترتیب گذشت:
کودکی بی حاصل
نوجوانی بــــــاطل
وقت پیری غــــافل
به عبارتی دیگر:
کودکی در غفــلت
نوجوانی شهـــوت
در کهولت حسرت
از مترسکی سوال کردم:آیا از تنها ماندن در این مزرعه بیزار نشده‌ای ؟ پاسخم داد : در ترساندن دیگران برای من لذتی به یاد ماندنی است پس من از کار خود راضی هستم و هرگز از آن بیزار نمی‌شوم! اندکی اندیشیدم و سپس گفتم : راست گفتی! من نیز چنین لذتی را تجربه کرده بودم!گفت : تو اشتباه می کنی! زیرا کسی نمی تواند چنین لذتی را ببرد مگر آنکه درونش مانند من با کاه پر شده باشد!!!
نمی دانم؛ این عمر تو دانی به چه سانی طی شد؟
پوچ و بس تند چنان باد دمان !
همه تقصیر من است ...
اینکه خود می دانم که نکردم فکری
که تامل ننمودم روزی
ساعتی یا آنکه چه سان می گذرد عمر گران
کودکی رفت به بازی
به فراغت به نشاط
فارغ از نیک وبد و مرگ و حیات
همه گفتند کنون تا بچه است بگذارید بخندد شادان
که پس از این دگرش فرصت خندیدن نیست !
بایدش نالیدن ...
من نپرسیدم هیچ که پس از این ز چه رو نتوان خندیدن
نتوان فارغ و دلرسته زغم همه شادی دیدن
هر زمان بال گشادن سر هر بام که شد خوابیدن
من نپرسیدم هیچ، هیچکس نیز هیچ نگفت
چون صبح کردی، منتظر شام مباش؛ گویا فقط امروز زندگی خواهی کرد، نه دیروزی که با خوب و بدش تمام شده و نه فردایی که هنوز نیامده است.
امروز فقط روز توست؛ عمر تو، فقط یک روز است؛ پس ذهن و خاطرت را فقط به زندگی امروز معطوف بدار؛ گویا امروز بدنیا آمده ای و امروز خواهی مرد. اگر چنین باشی، دیگر زندگی تو در میان خاطرات تلخ و اندوه و ناراحتی گذشته و میان توقع آینده و شبح ترسناک و خیزش وحشتناک آن از هم نخواهد پاشید.
توجه و تلاش و ابتکار خود را فقط صرف امروز بگردان. پس امروز باید نمازی درست و خاشعانه بخوانی و با تدبر، قرآن را تلاوت کنی؛ با حضور دل به ذکر بپردازی، کارها را سنجیده انجام دهی، اخلاقی زیبا ارائه نمایی، به بهره و قسمت خویش راضی باشی، به ظاهر خود توجه نمایی و به جسم و تن خویش اهتمام بورزی و به دیگران فایده برسانی.
بقراط مي گويد: كم كردن چيزهاي مضر و زيانبار، بهتر از زياد استفاده كردن از چيزهاي سودمند است. و نيز مي گويد: با دوري كردن از تنبلي و خستگي و با پرهيز از پرخوري همواره تندرست باشيد.
يكي از حكما مي گويد: هركس، مي خواهد سالم و تندرست باشد، غذاي خوب بخورد و زماني سراغ غذا برود كه خوب گرسنه شد و پس ازآنكه خوب تشنه گرديد، آب بنوشد. معمولاً آب كم بنوشد و بعد از ناهار استراحت كند و پس از شام اندكي قدم بزند و تا دستشويي نرفته، نخوابد. بعد از صرف غذا، از رفتن به حمام بپرهيزد. در تابستان يكبار به حمام رفتن بهتر از ده بار حمام گرفتن در زمستان است.
حارث مي گويد: هركس دوست دارد، عمر طولاني كند، بايد صبحانه را صبح زود ميل نمايد، زود شام بخورد، لباس سبك بپوشد و كمتر با زنان‌آميزش كند.
افلاطون مي گويد: پنج چيز، بدن را ضعيف مي كند و چه بسا سبب نابودي آن مي گردد: فقر، جدايي از دوستان، اندوه و ناراحتي، عدم پذيرش خيرخواهي و نصيحت و خنديدن جاهلان و نادانان به عقلا و خردمندان.
يكي ديگر از سخنان جامع و پرمعناي بقراط، اين است كه مي گويد: زياده روي در هر چيزي، دشمن طبع و سرشت است.
به جالينوس گفته شد: تو چرا مريض نمي شوي؟ گفت: چون من، دو غذاي نامرغوب را با هم نمي خورم و هيچ خوراكي را با خوراك ديگر مخلوط نمي كنم و غذاي آزاردهنده را در معده نگه نمي دارم.
چهار چيز،بدن را بيمار مي كند: زياد حرف زدن، زياد خوابيدن، زياد خوردن و زياد‌آميزش كردن.
حرف زياد، مخ و حافظه انسان را كم و ضعيف مي كند و خيلي زود انسان را پير مي نمايد. خواب زياد، چهره را زرد، دل را كور و چشمها را برآمده و پرباد مي نمايد و انسان را تنبل مي كند و بيماريهاي سختي را پديد مي آورد.
آميزش زياد، بدن را ضعيف و رطوبت بدن را كم و اعصاب را سست مي نمايد و ضرر آن،تمام بدن را فرا مي گيرد و بيش از همه، اعصاب را ضعيف مي كند و در نتيجه اثرات نامناسبي بر روح مي گذارد.
چها رچيز، بدن را از بين مي برد: فكرو خيال، غم و اندوه، گرسنگي و بيخوابي.
چهارچيز، انسان را شاد مي كند: نگاه كردن به سبزيها و آب روان و ميوه ها و نيز نگريستن به محبوب.
«ما، شامگاه به آن چهره ها نگاه كرديم؛ پس ارواح، از زيبايي آنچه ديدند، روشن گرديدند».
چهار چيز،بينايي را ضعيف مي كند: پابرهنه راه رفتن، صبح و شام باانسانهاي كينه توز و سبك سر روبرو شدن، گريه زياد و زياد به خط ريز نگاه كردن.
چهار چيز، بدن را قوي مي كند: پوشيدن لباس نرم، حمام با آب ولرم، خوردن شيريني و غذاهاي پرچرب، بوييدن گلهاي خوشبو و چيزهاي معطر.
چهار چيز، چهره را خشك مي كند و زيبايي آن را از بين مي برد: دروغ گفتن، بي حيايي و گستاخي، از روي ناداني زياد سؤال كردن، فساد زياد.
چهار چيز، باعث دشمني و تنفر مي شود: تكبر، حسادت، دروغ گفتن، سخن چيني.
چهار چيز، رزق و روزي را فراهم مي كنند: عبادت شب، استغفار زياد در سحرگاهان، صدقه دادن و ذكر خدا در صبح و شام.
«به شب گفتم: اي كسي كه اخبار و اسرارت پنهان است! آيا در دل خود رازي داري»؟
«گفت: من در زندگيم هيچ رازي چون سخن دوستان در سحرگاهان نديده ام».
چهار چيز، مانع روزي مي گردند: خواب صبح، كم نماز خواندن، تنبلي كردن و خيانت.
چهار چيز، براي ذهن و حافظه زيانبارند: هميشه ميوه ترش خوردن، به پشت سرخوابيدن، غم و اندوه.
چهارچيز، فهم و ذكاوت را بيشتر مي كنند: آسودگي خاطر، پرهيز از پرخوري، استفاده از غذاهاي شيرين و غذاهاي پرچرب و خالي كردن شكم.
گنجشک به خداوند گفت : لانه کوچکی داشتم لانه خستگی وسرپناه بی کسیم بود، طوفان تو بی هنگام وزید وآن را از من گرفت،کجای دنیای بزرگ وپهناور تورا گرفته بود ؟
خداوند فرمودند: ماری در راه لانه ات بود ، تو خواب بودی باد را فرستادم ، گفتم لانه ات را واژگون کند آنگاه تو از کمین مار پر گشودی > چه بسیار بلا که از تو بواسطه محبتم از تو دور کردم وتو ندانسته به دشمنیم برخواستی .
پس از ۱۱ سال زوجی صاحب فرزند پسری شدند. آن دو عاشق هم بودند و پسرشان را بسیار دوست داشتند. فرزندشان حدوداً دو ساله بود که روزی مرد بطری باز یک دارو را در وسط آشپزخانه مشاهده کرد و چون برای رسیدن به محل کار دیرش شده بود به همسرش گفت که درب بطری را ببندد و آنرا در قفسه قرار دهد. مادر پر مشغله موضوع را به کل فراموش کرد.
پسر بچه کوچک بطری را دید و رنگ آن توجهش را جلب کرد به سمتش رفت و همه آنرا خورد. او دچار مسمومیت شدید شد و به زمین افتاد. مادرش سریع او را به بیمارستان رساند ولی شدت مسمومیت به حدی بود که آن کودک جان سپرد. مادر بهت زده شد و بسیار از اینکه با شوهرش مواجه شود وحشت داشت.
وقتی شوهر پریشان حال به بیمارستان آمد و دید که فرزندش از دنیا رفته رو به همسرش کرد و فقط سه کلمه بزبان آورد.
فکر میکنید آن سه کلمه چه بودند؟
شوهر فقط گفت:“عزیزم دوستت دارم!”
عکس العمل کاملاً غیر منتظره شوهر یک رفتار فراکُنشی بود. کودک مرده بود و برگشتنش به زندگی محال. هیچ نکته ای برای خطا کار دانستن مادر وجود نداشت. بعلاوه اگر او وقت میگذاشت و خودش بطری را سرجایش قرار می داد، آن اتفاق نمی افتاد. هیچ دلیلی برای مقصر دانستن وجود ندارد. مادر نیز تنها فرزندش را از دست داده و تنها چیزی که در آن لحظه نیاز داشت دلداری و همدردی از طرف شوهرش بود. آن همان چیزی بود که شوهرش به وی داد.
گاهی اوقات ما وقتمان را برای یافتن مقصر و مسئول یک رخداد صرف می کنیم، چه در روابط، چه محل کار یا افرادی که می شناسیم و فراموش می کنیم کمی ملایمت و تعادل برای حمایت از روابط انسانی باید داشته باشیم. در نهایت، آیا نباید بخشیدن کسی که دوستش داریم آسان ترین کار ممکن در دنیا باشد؟ داشته هایتان را گرامی بدارید. غم ها، دردها و رنجهایتان را با نبخشیدن دوچندان نکنید.
اگر هرکسی می توانست با این نوع طرز فکر به زندگی بنگرد، مشکلات بسیار کمتری در دنیا وجود میداشت.
حسادت ها، رشک ها و بی میلی ها برای بخشیدن دیگران، و همچنین خودخواهی و ترس را از خود دور کنید و خواهید دید که مشکلات آنچنان هم که شما می پندارید حاد نیستند
آمار
وب سایت: